Geschiedenis

De Zwitserse Herder stamt af van de Duitse Herder. In de nesten van Duitse Herders werden zo nu en dan witte pups geboren. Op een tentoonstelling in Hannover in 1882 worden twee Duitse herdershonden voorgebracht. De grijswitte reu Kirass en de zuiver witte reu Greiff. De witte Greiff werd geboren in 1879. Het was een herder met staande oren en een stokharige witte vacht. Greiff is voor zover tot op heden bekend de eerste witte Duitse Herder. Diezelfde Greiff zien we terug in 1887, ditmaal in gezelschap van zijn twee witte dochters Greiffa en Russin. Daarna is er niks meer over het drietal bekend. Verder zijn er berichten uit 1900 over de fokkerij van witte herdershonden uit Alsace-Lorraine. Aan het hof van de koninklijke familie uit het Huis Habsburg worden pure lijnen Witte Herders gefokt. Volgens de verhalen zijn vooral de dames van het hof zeer gecharmeerd van het uiterlijk en de kleur van deze atletische, doch gracieuze, witte honden. Temeer daar ze zo goed passen bij de schitterende zilvergrijze of crème-witte Lippizaner paarden die de koninklijke koets voorttrekken. De adellijke familie von Habsburg is in die tijd zeer invloedrijk in heel Europa en hun prachtige honden zijn fameus. Dit kan één van de redenen zijn geweest dat de Engelsen deze honden de naam White Alsation (Witte hond uit de Elzas) hebben gegeven.

20e Eeuw

In de eerste vijftien jaar van de nieuwe eeuw loopt de geschiedenis van de Witte Herder parallel met de fokkerij van de Duitse Herder. In feite is er weinig bekend over de Witte Herder uit die tijd. Er wordt niet op kleur gefokt, althans er worden geen kleuren uitgesloten voor de fokkerij. Wel is er in het boek van Von Stephanitz (1921) een foto te zien van Berno von der Seewiese – de eerste Witte Duitse Herder geregistreerd in het SZ – geboren 24 maart 1913 en gefokt door G. Uebe von Seehausen. Een prachtige witte reu, met een uiterlijk waarvan onze huidige stokhaar Witte Herder slechts weinig afwijkt. Berno is in de 5e generatie een directe afstammeling van Horand von Grafrath, de eerste Duitse Herder.

Ann Tracy

Geraldine Rockefeller Dodge

In 1923 laat Geraldine Rockefeller Dodge een aantal Duitse Herders importeren uit de toplijnen van het Duitse bestand. Mevrouw Rockefeller woont op een estate van meer dan 2000 acres in Morris County (New Yersey) waar ze ruim 150 honden kan herbergen. In haar kennel ‘Giralda Farm’ fokt ze zuiver zwarte-, gekleurde- en zuiver witte lijnen. Haar honden zijn van grote kwaliteit; ook hier liggen veel belangrijke ‘roots’ van ons huidige Witte Herder bestand.

Moeilijke tijden

In 1959 bestempelt de VS (‘Verein für Deutsche Schäferhunden’) de witte honden als albino’s en er wordt een dringend advies gegeven om deze honden niet meer te gebruiken voor de fokkerij. De rasstandaard wordt gewijzigd; honden met meer dan 50% wit en de zogenaamde albino’s worden gediskwalificeerd. De Witte exemplaren zouden albinisme, blindheid, doofheid, een slecht temperament, huidziektes en algehele ‘unsoundness’ veroorzaken. In 1968 wordt het dringend advies veranderd in een verbod op het showen, fokken en trainen van witte Duitse Herders; zij worden verbannen uit de showring. Wel worden de witte pups nog steeds geregistreerd, zij het met de kanttekening ‘diskwalificerende kleur wit’. De wijziging van de rasstandaard in 1959 heeft in Europa tot gevolg dat witte pups die worden geboren in nesten van gekleurde ouders meteen na de geboorte worden geëlimineerd. Daardoor sterft de witte Duitse Herder in Europa binnen enkele jaren uit.

Verzet

In 1964 wordt in Amerika de eerste Witte Herder Club opgericht ter bescherming van de witte Duitse Herdershond. Een tweede Witte Herder vereniging wordt opgericht. Deze vereniging, gevestigd in Maryland (Amerika), wordt de WGSD, ‘White German Shepherd Club’ genoemd. In 1976 verandert de WGSD de naam in ‘American Shepherd Club International’ en men doet dat in 1977 nogmaals, nu in ‘White German Shepherd Dog Club International’ (WGSDCI). Ook Canada volgt in 1970 met de oprichting van een Canadese Witte Herder Club, de WSCC (White Shepherd Club of Canada). Het gevecht om het behoud van het Witte Herderras is in volle gang.

Dorothy Crider

Deze bloedlijn kan teruggevoerd worden, naar men zegt, tot de witte lijnen van ‘von Habsburg’. Haar Witte Herder Harvey Bindlestiff Offner (Chinook) schittert in ruim 184 films. Zijn zoon White Shadow Crider wint een Award voor de beste acteur/hond en heeft maar liefst 168 films op zijn naam staan.

Dorothy zelf krijgt de Musart Best Actrice Award. Haar mening over de discriminatie van de Witte Herder steekt ze niet onder stoelen of banken:
“Sinds zevenentwintig jaar bezit en train ik witte en donker gekleurde Duitse Herders. Het verschil zit in de individuele hond en niet in de kleur van de vacht. Iets waaraan ik nooit zal meewerken is wreedheid met dieren; in mijn opinie is het uitroeien van de Witte Herder om de kleur van zijn vacht een misdrijf. Mijn ‘White Shadow’ lijn is terug te zien in vele films en mijn honden hebben Pasty Awards verkregen als blijk van hun grote intelligentie. Deze lijn is terug te voeren tot aan de lijn van de Oostenrijkse von Habsburgs uit de 19e eeuw.

Ondanks de nog steeds heersende discriminatie, maar dankzij de filmindustrie breken er gouden tijden aan voor de Witte Herder en komt de fokkerij weer volop op gang. Toch zijn de oorlogsjaren voor deze hond niet voorbij en er moeten nog veel strijden gestreden worden voordat men de witte vacht als volwaardig accepteert en zonder dat er het etiket albinisme of degeneratie op wordt geplakt. Van erkenning als een apart ras, zonder koppeling aan de Duitse Herder, is in die jaren nog geen sprake. De wit gekleurde heet nog steeds officieel Duitse Herder met foutieve/diskwalificerende kleur wit. De geschiedenis van de Witte Herder in Canada loopt evenwijdig met de geschiedenis van Amerika. Ook hier komt langzaam maar zeker de fokkerij van de Witte weer op gang.

Terug naar Europa

In Europa is de Witte Herder al jaren verdwenen. In 1967 komt daar verandering in met de komst van Lobo White Burch naar Zwitserland. Deze hond is in 1966 in de VS geboren. De eigenaresse van Lobo, de Zwitserse Agatha Burch, heeft jaren in de Verenigde Staten geleefd. Als zij terug naar huis gaat neemt ze haar nog zeer jonge hond mee.
Eenmaal terug in Zwitserland, importeert ze een Witte Herder uit Engeland, White Lilac of Blinkbonny genaamd. Uit het eerste nest van Lobo en Lilac koopt de Zwitser Kurt Kron een pup. In 1980 haalt Martin Faustmann uit de kennel van Kurt Kron een zoon van Kokes Mahalo en de dochter van Lobo White Burch, ‘Shangrila’s Sweetgirl’, naar Duitsland. Dit is Champion von Kron, een stokharige reu. Champion von Kron krijgt een ongekend groot aantal nakomelingen en zijn invloed op de Europese fokkerij is onuitwisbaar.

Nederland

De Nederlandse familie Timmermans brengt twee honden mee uit Canada, Hoofprint Utopia en Hoofprint Ocan. Uit de combinatie van deze twee honden wordt King Misty of the First Choice geboren. Ocan zou op zeer jonge leeftijd om het leven komen door een auto ongeluk. Toch heeft hij via zijn zoon King Misty een zeer grote invloed gehad op de Europese fokkerij. Niet veel later zouden de reuen Bergeron’s Patton uit Canada en Winterpalace Masterpiece daar bij komen. Ook in Nederland komt de fokkerij op gang; Jan Janssen koopt enkele honden in Duitsland: Bel-Ami von Wolffsblutt en de zusjes Indra en Iowa von Wolfsgehege. Het totale Nederlandse Witte Herder bestand kan teruggevoerd worden naar de honden van de familie Timmermans en naar die van Jan Janssen.

Het is Zwitserland geweest dat de eerste Witte Herder terugbrengt naar Europa met Lobo White Burch, in 1967. In 1989 wordt de vereniging opgericht, de ‘Gesellschaft Weisse Schäferhunde Schweiz’ (GWS). In 1991 wordt deze vereniging opgenomen in de Zwitserse Kennel Club (SKG). De honden worden nu door de SKG geregistreerd in een speciaal register en worden tevens toegelaten op alle nationale shows en in alle takken van hondensport. Dit is de eerste stap op weg naar een erkenning door de Fédération Cynologique Internationale (FCI).

In 1988 wordt de eerste Nederlandse vereniging opgericht. In navolging van Zwitserland besluit de Raad van Beheer in 1993 de Witte Herder op te nemen in een Voorlopig Register. In 1999 wordt het ras als ‘Witter Herder’ nationaal erkend en onder deze naam geregistreerd. De Witte Herder mag weer verschijnen op tentoonstellingen. Zwitserland is als land van herkomst benoemd en het ras gaat nu Zwitserse Witte Herdershond heten. In 2002 komt dan eindelijk de felbegeerde FCI erkenning. Ook is inmiddels een aantal officiële en zeer bekwame keurmeesters opgeleid en beëdigd. Op 4 juli 2011 volgt de officiële erkenning door de FCI, een mijlpaal!

Bron: Ruut Tilstra

Ras beschrijving

De Zwitserse Witte Herder is een hond die alles in zich heeft om op slag verliefd op te worden!
Eén blik is vaak al voldoende om doordrongen te worden van hun vriendelijke persoonlijkheid, hun knappe verschijning en opgeruimde levendigheid. Het hebben van plezier dragen ze graag uit, een karaktereigenschap waarmee ze hun baasjes uitnodigen om ook actief met ze bezig te zijn. Want naast lief, leuk en gezellig blijven het natuurlijk slimme Herdershonden die zowel lichamelijk als geestelijk van een uitdaging houden. Dat maakt ze erg geschikt voor verschillende takken van hondensport zoals gehoorzaamheid, behendigheid, flyball, speuren en allerlei variaties daarvan waarbij natuurlijk wel rekening gehouden dient te worden met de bouw van de individuele hond en de mogelijkheden van de baasjes. Ook zien we dat de Zwitserse Witte Herder steeds vaker wordt ingezet als reddingshond, hulphond, blindengeleidehond, therapiehond of alarmhond. Maar bovenal is de Zwitserse Witte Herder een hond die zijn mand graag bij zijn familie in huis heeft staan, van knuffelen en wandelen houdt, vaak te porren is voor een spelletje, lopen naast de fiets (mits niet te warm) of graag gaat zwemmen (mits niet te koud).

Het ras kent twee vachtvarianten, langstokhaar en stokhaar. Van een langstokhaar wordt vaak aangegeven dat ze een hele hoge aaibaarheidsfactor hebben, terwijl anderen juist de krachtige uitstraling van de oorspronkelijke stokhaar variant erg weten te waarderen. Dit is dus erg persoonlijk. De schofthoogte van een reu bedraagt tussen de 58-66 cm en weegt tussen de 30-40 kg. Bij een teef is de schofthoogte 53-61 cm en weegt tussen de 25-35 kg.

Heeft de Zwitserse Witte Herder nu helemaal geen minder goede kanten? Natuurlijk wel!
Soms kan een Zwitserse Witte Herder even de kat uit de boom kijken meestal zal hij echter snel ontdooien. Voor sommige mensen is deze eigenschap een mindere eigenschap, anderen zien er juist een voordeel in.

Zwitserse Witte Herdershonden zijn intelligente, actieve en zachtaardige honden. Ze werken graag voor en met hun eigenaar en zijn aanhankelijk. Ze zijn gevoelig voor stemmingen en wat terughoudend, en hebben daarom een goed begeleide socialisatie nodig om uit te groeien tot een stabiele hond. De Zwitserse Witte Herdershond past het beste bij een kalme, zelfverzekerde en sportieve eigenaar die ervaring heeft met honden en zijn hond consequent maar vriendelijk en belonend opvoed

Kortom, de Zwitserse Witte Herder is een humoristische hond die kracht uitstraalt, atletisch beweegt en hoge ogen gooit als vriendelijke familiehond met een aanleg om goed overweg te kunnen met kinderen en die u vaak versteld zal doen staan van hun sportieve prestaties.

Verzorging

De vacht van de Zwitserse Witte Herder heeft weinig extra verzorging nodig. Een wekelijkse borstelbeurt is vaak voldoende. De vacht is zogenaamd ‘zelfreinigend’. Modder en zand zijn er makkelijk uit te borstelen waardoor het onnodig is ze vaak te wassen. Twee maal per jaar kent het ras een ruiperiode waarin het aan te raden is de borstelfrequentie op te voeren.

Gezondheid

De rasvereniging houdt zich bezig met de gezondheid van de Zwitserse Witte Herder. Dit is een onderdeel van het verenigingsfokreglement van elke rasvereniging. Hierin stellen zij de volgende onderzoeken verplicht voor de ouderdieren: Heupdysplasie, elleboogdysplasie, DNA-onderzoek naar multi Drug resistance en degeneratieve myelopathie

Opvoeding

Socialisatie van de Zwitserse Witte Herder pup begint al bij de fokker. Wanneer de pup met zijn nieuwe baasjes mee gaat, is het van belang dat deze verder gaat met het socialiseren. Het eerste half jaar is ontzettend belangrijk voor een hond. Laat uw pup met allerlei situaties kennis maken ,denk hierbij aan terrastraining zodat de hond straks gezellig mee kan als u op een terrasje willen zitten, of als u door de winkelstraat willen wandelen en een winkel wil betreden, mee op vakantie kan, met de bus of trein mee, zich netjes gedraagt naar andere mensen en dieren. Alles wat in het eerste half jaar al een keer ervaart is zal in de toekomst soepeler verlopen. Begin daarom ook meteen met pupytraining. Na de puppytraining kan je nog veel meer trainingen doen je krijgt daardoor een goede band met je hond ,de Zwitserse Witte Herder vind het super fijn om met zijn baas te werken /actief bezig te zijn Maar zorg er wel voor dat je hond niet overprikkelt raakt en voldoende rust krijgt. Het eerste jaar geldt dan ook ” een dag iets volgende dag niets. Alles staat met een goede en consequente opvoeding van uw Witje!